Η "κλασσική" συνταγή των
νεοφιλελεύθερων εχει 3 απλά βήματα για το πλιάτσικο στον δημόσιο πλούτο: disintegration > devaluation > privatisation. Εχοντας υπόψιν την επιτυχία του σε βασικούς τομείς (Ενέργεια, Παιδεία
& Υγεία, τα πιό τρανταχτά παραδείγματα), η Κ/Β Μητσοτάκη αποφάσισε να την
εφαρμόσει και στην Εθνική (αερ)Αμυνα η οποία -ως σήμερα- βασίζεται κατα κύριο
λόγο σε Ρωσικά οπλικά συστήματα (OSA, TOR, S300)
- disintegration: με αφορμή τον πόλεμο στην Ουκρανία εχουν αφεθεί χωρις
συντήρηση/ανταλλακτικά
- devaluation: επειδή ακριβως είναι ασυντήρητα η αξία τους εχει πρακτικά μηδενισθεί
και σε λίγα χρόνια θα είναι -κυριολεκτικά- άχρηστα
- privatisation: οι "σύμμαχοι" μας λένε σε
όλους τους τόνους ότι δεν κινδυνεύουμε απο πουθενά (χωρις βέβαια να εγγυώνται -γραπτά- το απαραβίαστο των συνόρων...),
προτρέποντας μας να τα δώσουμε στην Ουκρανία (άμεσα ή έμμεσα, μέσω Τσεχίας
[1], αδιάφορο). Και εδω έρχεται το μεγάλο deal: δρομολογείται η
αντικατάσταση τους με 2 Ισραηλινά συστήματα (Iron Dome & Spyder) τα οποία βέβαια δεν θα τα πάρουμε τζάμπα. Μόνο το 1ο κοστίζει min 2 δισ, περαν του ότι δεν φαίνεται να μας καλύπτει
επιχειρησιακά (τελικά τα χρειαζόμαστε;
εχω μπερδευτεί...)
[1] μέσω Τσεχίας δρομολογείται και η πώληση 32 F16 με "επιχείρημα" ότι, πέραν του ότι είμαστε στην σωστή πλευρά της Ιστορίας, τα λεφτά θα χρησιμοποιηθούν για την αγορά των (πανάκριβων, με μικρές διαθεσιμότητες & επιχειρησιακά αχρηστων στο Αιγαίο) F35: αλλα 9 δισ χρέος (και βλέπουμε)
Bottom line:
νομίζω ότι είναι ο ορισμός του win-win για
- τις ΗΠΑ: εμ ενισχύουν την Ουκρανία, εμ χρηματοδοτούν την πολεμική τους
βιομηχανία (βλ [1])
- το Ισραήλ: θα πουλήσει πολλά και ακριβά όπλα
- τον μέσο δεξιό ψηφοφόρο: θα νοιώσει υπερηφάνεια για την
"αναβάθμιση της Αμυνας απο τον Κυριάκο"
- τον Μητσοτάκη: εμ καλό & predictable παιδί, εμ πλουσιοπάροχα deals (& managerial fees)
(τι εννοείτε "μα το Εθνικό συμφέρον κ.λπ
κ.λπ", αυτά είναι ξεπερασμένα)