Μερικές σκέψεις (& γεγονότα) για το Προσφυγικό – Μεταναστευτικό

Με αφορμή το κύμα μισαλλοδοξίας που ξαναφούντωσε (ως “αναπόδραστη” συνέπεια της καταστροφής στο camp της Μόρια) τόσο από στελέχη της Κοινοβουλευτικής Δεξιάς (ΝΔ & ΕλΛΥ) όσο και απο (επώνυμους ή ανώνυμους) δημοσιολογούτες στα social media, υπάρχουν κάποιες παράμετροι που τεχνηέντως “ξεχνούν” οι οπαδοί του δόγματος “να τους κάνουμε την ζωή δύσκολη”

• Αρχικά, το ποιός ευθύνεται για τις ροές: η πρόσφατη μελέτη του Brown University (Costs of War Project) που δημοσιεύθηκε στον Guardian αποδεικνύει ότι οι 2 “απελευθερωτικοί” πόλεμοι της Δύσης σε Αφγανιστάν και Ιράκ ευθύνονται για την δημιουργία ~37 εκατ προσφύγων την τελευταία 20ετία. Aυτοί οι άνθρωποι, ή συντριπτική τους πλειοψηφία, δεν έφυγαν απο τους τόπους τους για να εξισλαμίσουν την Ευρώπη ούτε για να λειτουργήσουν ως 5η φάλαγγα του Ερντογάν, εφυγαν κυνηγημένοι απο τις βόμβες & την ανέχεια. Και επειδή είναι δύσκολο βέβαια να δαγκώσεις το χέρι που (θέλεις να /πιστεύεις οτι) σε ταϊζει, οι κυνηγημένοι γίνονται ο βολικός στόχος
• Στην συνέχεια, εχουμε την εμπειρικά αποδεδειγμένη γνώση οτι οι απαγορεύσεις και οι “δύσκολες” (για να το πούμε κομψά…) συνθήκες δεν περιορίζουν (πόσο μάλλον αναστέλλουν) τις προσφυγικές-μεταναστευτικές ροές όπως επεξηγεί ή Στέλλα Ντάνου, εκπρόσωπος τύπου της Υπατης Αρμοστείας (ΟΗΕ): “Ακόμη και αν η κυβέρνηση επιθυμεί να δώσει μήνυμα αποτροπής, αυτό δυστυχώς δεν θα έχει αποτέλεσμα, δεν υπάρχουν εμπειρικά στοιχεία που να αποδεικνύουν ότι η προοπτική της κράτησης μπορεί να αποτελέσει ανασταλτικό παράγοντα για τις προσφυγικές ροές. Τον απελπισμένο που φεύγει για να σώσει τη ζωή και την οικογένειά του, δεν θα τον αποθαρρύνει ένα κέντρο κράτησης … δεν είναι η πρώτη φορά που η κράτηση χρησιμοποιείται ως εργαλείο για να αποτραπούν νέες ροές. Ουδέποτε έχει λειτουργήσει. Όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και σε άλλες χώρες”
• Τέλος, και ίσως ακόμα πιό σοβαρή, είναι η Γαλλική εμπειρία για το που οδηγεί ο αποκλεισμός και η περιθωριοποίηση: στην ριζοσπαστικοποίηση ενος μικρού μεν τμήματος των απόκληρων με δυσανάλογο όμως κόστος (σε αίμα αθώων αλλα και σε περιστολή δικαιωμάτων και εγκαθίδρυση “κατάστασης εξαίρεσης”) για την κοινωνία

Ισως βέβαια αυτός και να είναι ο κρυφός στόχος -η δικαιολόγηση του αστυνομικού κράτους με πρόσχημα την ασφάλεια- όλων των #ΑΠΕΛΑΣΗ_ΤΩΡΑ που κατακλύζουν με μίσος τα social media με αφορμή την ολοκληρωτική καταστροφή στην Μόρια και του Κ/Β κλεισίματος του ματιού για το ποιοί -και γιατί- την προκάλεσαν. Ηδη, οι αντιδράσεις των κατοίκων με την ανοιχτή στήριξη του Δημάρχου, δείχνουν που οδηγείται η κατάσταση: το τζίνι εχει βγεί απ’ το μπουκάλι και κανείς δεν μπορεί να προβλέψει που θα καταλήξει όλο αυτό (με εξαίρεση ισως την μοίρα των ανέστιων)

Αν (όταν για την ακρίβεια) ό τόπος -που εως τώρα έχει μείνει μακριά απο τέτοιες εκδηλώσεις βίας- κληθεί να πληρώσει το τίμημα θα είναι αργά για απόδοση ευθυνών. Τα περιθώρια όμως στενεύουν, απαιτείται ριζική αντιμετώπιση, τώρα

Πηγές
Για τις ροές
Η μελέτη του Brown University (Guardian)
Για την μηδενική ανοχή
Η συνέντευξη της εκπροσώπου της Υπατης Αρμοστείας στην Ελλάδα
Η Γαλλική εμπειρία
α) Γαλλικά προάστια: το απαρτχάιντ της Republique (Μ Λούκα, ΚΣΜ, 2011)
β) Τα προάστια του Παρισιου φλέγονται (Μ Λούκα, Το Βήμα, 2017)
γ) Παρίσι 2005 (Γιώργος Αυγερόπουλος, Εξάντας)
δ) Για τις τρομοκρατικές επιθέσεις στο Παρίσι: άρθρο του Κώστα Νασίκα, παιδοψυχίατρου & ψυχαναλυτή, καθηγητή στο Παν/μιο της Λυών, ιατρικού υπεύθυνου του Οίκου Εφήβων της Λυών
Οι αντιδράσεις των κατοίκων της Λέσβου
Κάτοικοι και δήμος με οδοφράγματα εμποδίζουν τον καθαρισμό του καμένου ΚΥΤ

(το κείμενο δημοσιεύθηκε αρχικά στο realpolitik.gr, στις 10/04/21, στο σωσμένο αντίγραφο δεν υπάρχουν δυστυχώς τα links)